układ klimatyzacji

Teoretycznym kresem możliwości ochładzania w urządzeniu klimatyzacyjnym do chłodzenia powietrza z odparowaniem pośrednim jest temperatura wilgotnego termometru. Jeśli zastosować regenerację ciepła (w regeneracyjnej chłodnicy powietrza - RCP), to można ochłodzić powietrze do temperatury punktu rosy . Doskonałym sposobem realizacji takiego procesu klimatyzacji jest schemat pokazany na rys. 1a, kiedy całe dopływające powietrze (całkowity strumień - G_c) ochładza się w kontakcie z suchą powierzchnią ścianki, po czym jedna część tego strumienia (główny strumień - G_g) jest wykorzystywana zgodnie z jego przeznaczeniem. 
Rys. 1. Schemat klimatyzacji RCP (a) i procesy uzdatniania powietrza na wykresie i -x (b) 
 
Rys. 2. Schemat klimatyzacji RCP z wilgotnymi kanałami pracującymi poniżej ciśnienia atmosferycznego: 1 - korpus; 2 - wanna z wodą; 3, 4, 5 - króciec odpowiednio na odpływie strumienia całkowitego, na wyjściu głównego oraz pomocniczego strumienia powietrza; 6 - ścianki wymieniające ciepło; 7, 8 - odpowiednio suche i wilgotne kanały; 9 - zaślepka; 10 - kryza dla zmniejszenia ciśnienia 
 
Rys. 3. Procesy uzdatniania powietrza w RCP na wykresie i -x (według schematu na rys 2): 1-2 proces zmiany stanu głównego strumienia powietrza; 3 - stan pomocniczego strumienia powietrza po wyjściu z RCP 

   Druga część strumienia (pomocniczy strumień - G_p) - przepływa w przeciwprądzie po drugiej stronie ścianki wymieniającej ciepło, która jest zwilżona przez odparowującą wodę. Na rysunku 1b przedstawiono procesy uzdatnienia powietrza, które przebiegają w regeneracyjnych chłodnicach powietrza z odparowaniem pośrednim (RCP) zarówno przy ciśnieniu atmosferycznym, jak i niższym od atmosferycznego: proces 1-2 ochładzania całkowitego strumienia ciepła (1-2' proces przy ciśnieniu niższym od atmosferycznego); 2-3 ogrzewanie i nawilżanie pomocniczego strumienia powietrza (2'-3' proces przy ciśnieniu niższym od atmosferycznego). 

   Niech parametry powietrza w punkcie 1 (rys. 1b) będą t₁ = 40⁰C, f₁ = 60%. Przy p = 0,1 MPa temperatura punktu rosy t_r, do której można teoretycznie ochłodzić powietrze, określona z wykresu i-x wynosi t_r = 31⁰C. Przy ciśnieniu p = 0,05 MPa zgodnie z wykresem i-x dla niskich ciśnień  będzie t'_r = 18⁰C, zaś przy p = 0,035 MPa odpowiednio t'_r = 5⁰C. 
   W systemach klimatyzacji komór hiperbarycznych (próżniowych), służących między innymi do przechowywania produktów rolnych, możliwa jest praca RCP przy ciśnieniu pomocniczego strumienia powietrza niższym od atmosferycznego. W zaproponowanym przez autorów schemacie RCP (rys. 2), wilgotne kanały pracują przy podciśnieniu, dzięki czemu można osiągnąć większe niż przy ciśnieniu atmosferycznym ochłodzenie głównego strumienia powietrza (rys. 3, p.2). 

 
Rys. 6. Schemat urządzenia dla ochładzania powietrza z regeneracyjnym odparowaniem pośrednim i komorą adiabatyczną: 1 - korpus; 2, 3 - odpowiednio kanały całkowitego i pomocniczego strumienia powietrza; 4, 5, 6 - króciec odpowiednio na dopływie strumienia całkowitego, na wyjściu głównego oraz pomocniczego strumienia powietrza; 7 - pompa próżniowa; 8 - kryzy dla zmniejszenia ciśnienia; 9 - wanna z wodą; 10 - komora adiabatyczna 

wentylacja a rooftopy

Nakłady kosztów związanych z wentylacją stanowią 50% całkowitych kosztów eksploatacyjnych urządzeń typu „roof-top”. Z tego względu do określonego wydatku central dachowych (18 000 m3/h) producent stosuje wentylatory o napędzie bezpośrednim z „bezszczotkowymi” silnikami prądu stałego. Silniki te pozwalają na niższe zużycie energii elektrycznej (od 20÷50%) w stosunku do tradycyjnych silników wentylatorów oraz kontrolowanie stałego wydatku powietrza wentylacyjnego. Dla wyższych wydajności stosowane są wentylatory promieniowe o wysokiej sprawności zasilane z silnika prądu zmiennego o napędzie pośrednim (pasek klinowy).
     Również wentylatory zasilane z „bezszczotkowych” silników prądu stałego wymuszają przepływ powietrza chłodzącego skraplacz. Technologia ta polega na wykorzystaniu wirnika z trwałymi magnesami w połączeniu z zabudowaną w silniku, zaawansowaną elektroniczną regulacją przełączania pola magnetycznego w stojanie. Najistotniejszym elementem jest elektroniczny sterownik, który zapewnia precyzyjną i efektywną regulację prędkości obrotowej wentylatora, a tym samym jego wydajności. Urządzenie to jest sterowane bezpośrednio poprzez automatykę agregatu, co zapewnia jego pełną integrację z innymi elementami obiegu chłodniczego. Daje to również możliwość osiągnięcia wyjątkowo wysokiej efektywności całkowitej. Ponadto, dzięki zintegrowaniu sterowania bezpośrednio w wentylatorze zagwarantowane jest doskonałe dopasowanie regulatora z wentylatorem, co nie zawsze ma miejsce w tradycyjnych układach. Wreszcie, w szczególnych warunkach lub sytuacji awaryjnej – przykładowo, gdy temperatura otoczenia osiągnie wartość wyższą od przewidywanej, sterownik przed odcięciem zasilania i zainicjowaniem alarmu rozpozna, że sytuacja jest wyjątkowa i wymusi zwiększenie obrotów powyżej wartości nominalnej. Zapewnia to dodatkową wydajność wynoszącą około 115% wartości znamionowej. Daje to możliwość zagwarantowania ciągłości pracy w warunkach, przy których tradycyjne układy chłodnicze przechodzą w tryb awaryjny.

     Ograniczenie skoków prądu podczas rozruchu osiągnięto przez zastosowanie algorytmu regulacji oraz brak szczotek przekazujących napięcie na wirnik, co znacząco redukuje naprężenia elementów, które mają szkodliwy wpływ na ich żywotność. Można przyjąć, że żywotność wentylatorów z silnikiem „bezszczotkowym” wynosi ok. 80 000 h pracy.
     Rezultat potwierdza, że w porównaniu z tradycyjnymi trójfazowymi silnikami indukcyjnymi, również z regulacją napięciową i / lub częstotliwościową, wewnętrzne straty w żelazie obniżone są o 60%, natomiast w miedzi o 40%, przy czym zużycie własne jest o około połowę niższe niż w przypadku tradycyjnej regulacji (np. falownikiem). Redukcja zużycia energii i związane z tym oszczędności kosztów, w każdych warunkach pracy są znaczące, a zwrot poniesionych nakładów następuje po niewielu miesiącach. Od momentu zwrotu nakładów osiągane oszczędności stają się czystą korzyścią ekonomiczną dla użytkownika.
     Oprócz korzyści wynikających z oszczędności energetycznych, zastosowanie wentylatorów napędzanych silnikami „bezszczotkowymi” pozwala na ogólne obniżenie poziomu dźwięku emitowanego przez urządzenie. Jest to osiągane zarówno dzięki płynnej regulacji prędkości obrotowej (prędkość wirowania wirnika jest dobierana w sposób optymalny), ale również technologii sterowania polegającej na „wycinaniu” określonych częstotliwości z zakresu regulacji i unikaniu tym samym dodatkowych wibracji i hałasów w trakcie pracy wentylatorów.

     Jednak biorąc pod uwagę koszty eksploatacyjne, największe oszczędności w zużyciu energii nie daje zastosowanie urządzeń o bardzo wysokiej sprawności, ale całkowite wyeliminowanie zbędnych odbiorników energii elektrycznej. Z tego względu producent oferuje, zależnie od potrzeb danego obiektu oraz „wizji” projektanta,

centrale dachowe w trzech podstawowych wersjach konfiguracyjnych o różnej ilości pracujących wentylatorów:

     W zależności od przepływu powietrza wentylacyjnego centrali dachowej możliwe są dwie wersje konfiguracyjne, które spełniają taką samą funkcję jak opisano powyżej jednak z małą różnicą. Dla central klimatyzacyjnych dachowych cechujących się wydajnością wentylatorów do 18 000 m³/h zasadę działania przedstawiono na rysunku , zaś dla wydatku powyżej 18 000 m³/h 

warunki dla klimatyzacji

Dyrektywy NP wymagają od producenta, aby wyroby spełniały zasadnicze wymagania oraz aby ocena zgodności była prowadzona wg właściwych procedur. W takim przypadku producent ma obowiązek wystawić Deklarację Zgodności oraz oznakować wyrób symbolem CE – europejskiej zgodności od pierwszych liter francuskiego wyrażenia Conformite Europeene. Jeżeli w ocenie zgodności w fazie produkcji uczestniczy jednostka notyfikowana to obok CE umieszczany jest jej numer. 

Charakterystyka wyrobów w obszarze chłodnictwa i klimatyzacji

    Wyroby będące przedmiotem obrotu handlowego w obszarze chłodnictwa i klimatyzacji stanowią zarówno zintegrowane wyroby gotowe, jak również ich podstawowe zespoły lub komponenty. Głównym przeznaczeniem gotowych urządzeń chłodniczych jest zapewnienie chłodzenia w przestrzeniach zamkniętych dla uzyskania w nich temperatury niższej od temperatury otoczenia. Urządzenia chłodnicze wprowadzone do obrotu można klasyfikować wg różnych kryteriów. Z punktu widzenia przeznaczenia i miejsca użytkowania, urządzenia chłodnicze można podzielić na następujące grupy: 1. do chłodzenia i zamrażania żywności w domu, pomieszczeniach handlowych, zakładach zbiorowego żywienia, przechowalniach, 2. do chłodzenia powietrza dla utrzymania komfortu przez wentylację lub klimatyzację w domu, pomieszczeniach handlowych, pomieszczeniach publicznych, przechowalniach żywności, pomieszczeniach przemysłowych, 3. do chłodzenia płynów lub powietrza dla procesów technologicznych w zakładach produkcyjnych. W przypadku pierwszej grupy, urządzeń dla zastosowań domowych, będziemy mieli do czynienia z chłodziarkami i zamrażarkami. Dla zastosowań w pomieszczeniach handlowych oraz zakładach zbiorowego żywienia możemy mówić o witrynach, ladach, bądź komorach chłodniczych lub zamrażalniczych. W przypadku drugiej grupy urządzeń możemy mówić o urządzeniach chłodniczych, które stanowią zespoły wchodzące w skład klimatyzatorów z wentylatorami lub bez nich. Natomiast trzecia grupa to agregaty chłodnicze do chłodzenia płynów lub powietrza. Do grupy urządzeń chłodniczych zaliczamy także urządzenia kriogeniczne. Z uwagi na zasadę działania, urządzenia chłodnicze dzielimy na typu sprężarkowego lub absorpcyjnego. Z punktu widzenia konstrukcyjnego mają tutaj zastosowanie podstawowe zespoły i komponenty, które mogą być przedmiotem obrotu handlowego. Do tych zespołów możemy zaliczyć między innymi:

• sprężarki chłodzące z napędem,
• parowniki np.: do komór chłodniczych lub chłodzenia cieczy,
• chłodnice powietrza,
• skraplacze np.: chłodzone wodą lub powietrzem,
• wentylatory,
• pompy ciepła sprężarkowe,
• filtry,
• armaturę ciśnieniową obejmującą zawory: zwrotne, odcinające, bezpieczeństwa,
• automatykę chłodniczą obejmującą: zawory rozprężne, termostatyczne zawory rozprężne, regulatory ciśnienia bezpośredniego działania, regulatory temperatury, elektroniczne sterowniki komór chłodniczych.

pompa ciepła

Najogólniej, praca opatentowanego rozwiązania powietrznej pompy ciepła z okresową zamianą ról wymienników ciepła zawiera cykle pracy grzania i odszraniania (przełączenia). Cykl grzania (szronienia) jest określony wzrostem grubości warstwy i masy szronu na powierzchni parowacza powietrznej pompy ciepła. Czas szronienia parowacza zawiera w sobie dwa podokresy: działania i postoju, analogicznie jak w konwencjonalnych rozwiązaniach pomp ciepła.
     Na rysunku  przedstawiono porównanie cykli pracy typowego rozwiązania powietrznej pompy ciepła z odszranianiem  oraz nowego rozwiązania powietrznej pompy ciepła. W nowym rozwiązaniu obserwujemy wzrost czasu pracy urządzenia, który wynika ze skrócenia cyklu. Ponadto, parowacz nowej powietrznej pompy, nie musi być specjalnie przystosowany do odszraniania, może posiadać mniejszą podziałkę żeber w porównaniu z dotychczas stosowanymi wymiennikami.

Wnioski
     Przewidywane efekty zastosowania wynalazku:
● skrócony zostanie czas oszraniania,
● wzrośnie maksymalny czas pracy pompy ciepła o ~3–10% zależnie od częstości odszraniania i czasu pracy oziębiacza,
● nastąpi znaczne zmniejszenie zużycie energii na odszraniania powierzchni parowacza,
● wzrośnie wydajność cieplna QG urządzenia w wyniku przyrostu czasu pracy oziębiacza.

     Efekty zastosowania wynalazku rosną z częstością odszraniania, im częściej na dobę będą cykle odszraniania tym większe przyniesie to korzyści energetyczne i ekonomiczne. 

klimatyzacja i wentylacja

Wentylacja i klimatyzacja komfortu projektowana jest często w obiektach użyteczności publicznej charakteryzujących się dużą liczbą pomieszczeń, w których pojawiają się zmienne w czasie obciążenia cieplne. W takim przypadku zamiast nawiewników tradycyjnych, typu kratki czy anemostaty nawiewne, powietrze może być również dostarczane do pomieszczenia przez specjalne urządzenia nawiewne, takie jak: belki chłodząco-grzewcze, nawiewniki i klimakonwektory indukcyjne czy klimakonwektory wentylatorowe. Urządzenia tego typu pozwalają na indywidualną regulację temperatury nawiewanego strumienia powietrza według uznania użytkowników. W artykule opisano również kanały nawiewne oraz zintegrowane elementy nawiewno-wywiewne, które znajdują zastosowanie w wentylacji komfortu. Różnią się one od wcześniej wymienionych elementów i urządzeń przede wszystkim tym, iż stanowią część systemu wentylacyjnego lub klimatyzacyjnego o jednostopniowym uzdatnianiu powietrza.

     Informacje przedstawione w artykule stanowią jedynie podstawową, ogólną wiedzę na temat stosowania opisanych elementów i urządzeń.

Belki chłodząco-grzewcze
     Belki chłodząco-grzewcze mają szerokie zastosowanie w pomieszczeniach, w których należy zapewnić odpowiednie warunki komfortu. Urządzenia te stosuje się do indywidualnej wentylacji pomieszczeń z możliwością doprowadzenia powietrza pierwotnego centralnie uzdatnionego (belki aktywne - rys. 1a) lub pracujące tylko na powietrzu obiegowym (belki pasywne - rys. 1b) z opcjami chłodzenia i ogrzewania powietrza nawiewanego. Belki przystosowane są do indywidualnej regulacji temperatury w pomieszczeniu. W zależności od rozwiązania konstrukcyjnego montowane mogą być bezpośrednio pod stropem lub w przestrzeni międzystropowej.

Klimakonwektory wentylatorowe
     Klimakonwektory wentylatorowe, nazywane również wentylokonwektorami lub fancoilami, najczęściej znajdują zastosowanie w klimatyzacji pomieszczeń o różnych i często zmiennych obciążeniach cieplnych, czyli np. w pokojach hotelowych czy pomieszczeniach biurowych. Stosuje się je w systemach wentylacyjnych z dwustopniowym uzdatnianiem powietrza. Montowane mogą być przy ścianie (rys. 3), we wnęce pod oknem, w stropie podwieszanym. Dostępne są też w wersji kanałowej. Zbudowane są z: elementu nawiewnego (najczęściej kratki wentylacyjnej), filtra powietrza, wymiennika ciepła (nagrzewnicy lub/i chłodnicy) oraz wentylatora (najczęściej odśrodkowego lub obwodowo-stycznego). Przez wymiennik ciepła w zależności od rozwiązania konstrukcyjnego przepływać może albo tylko powietrze obiegowe, albo mieszanina powietrza obiegowego i zewnętrznego. W zależności od liczby zamontowanych w klimakonwektorze wymienników ciepła współpracuje on z systemem dwu- lub czterorurowym. Przepływ zimnej wody przez chłodnicę powoduje wykraplanie się wilgoci na jego powierzchni i w efekcie osuszanie powietrza w klimatyzowanym pomieszczeniu. Dlatego też klimakonwektory powinny być wyposażone w system odprowadzania skroplin. 

.

klimatyzacja w obiektach zabytkowych

Na stan zachowania zbiorów gromadzonych, przechowywanych i udostępnianych w muzeach, archiwach wpływ mają bardzo różne czynniki, a skutki ich oddziaływania kumulują się przez lata. Stan zachowania zbiorów zależy w dużym stopniu od warunków klimatu wewnętrznego, w którym są przechowywane: temperatury i wilgotności względnej powietrza, stężenia zanieczyszczeń gazowych (takich jak np. dwutlenek siarki i tlenki azotu) oraz pyłowych w powietrzu wewnętrznym, sposobu oświetlenia i stopnia naświetlenia. Na ich stan ma wpływ także indywidualna odporność przedmiotów na oddziaływanie wszystkich czynników zewnętrznych. I tak na przykład stary druk z XVII wieku jest w obecnych czasach trwalszy od książki wydrukowanej np. pod koniec XIX wieku, mimo że jest od niej o 200 lat starszy. Zjawisko to jest skutkiem wykonania starego druku po prostu z  lepszych materiałów. W połowie XIX wieku do produkcji papieru jako źródła włókien zaczęto stosować drewno, czego konsekwencją było zmniejszenie odporności papieru na czynniki zewnętrzne, a do zaklejenia papierów zaczęto używać kalafonii, co prowadziło do zakwaszania papieru . 

A zatem rozważając wpływ środowiska na przechowywane zbiory, trzeba także brać pod uwagę ich specyficzne, indywidualne cechy, jak również ich ''życiorys'', czyli m.in. sposób ich użytkowania, przechowywania w ciągu całego okresu ich istnienia, gdyż zdarza się, że przedmiot przeniesiony do środowiska, zdawałoby się na podstawie wiedzy konserwatorskiej, dla niego optymalnej, a przechowywany uprzednio przez wiele lat w warunkach odmiennych, źle reaguje na zmianę klimatu, temperatury, oświetlenia ulegając degradacji.

Ze względu na różne zalecenia dotyczące jakości i czystości powietrza wewnętrznego, pomieszczenia muzealne, archiwa i biblioteki można podzielić na dwie podstawowe kategorie (tabela 1). Jedną z nich tworzą grupy pomieszczeń, w których wymagania dotyczące powietrza są określane w oparciu o komfort cieplny przebywających w nich osób. Drugą grupą są pomieszczenia, w których wymagania klimatyczne są ściśle związane z optymalnymi warunkami przechowywania przedmiotów. Poza koniecznością zapewniania dziełom sztuki jakości i czystości powietrza sprzyjającym ich przechowywaniu i ekspozycji, kolejnym problemem jest konstrukcja i wykończenie budynku, w którym się one znajdują. Często się bowiem zdarza, że w budynku, w którym są przechowywane zbiory, bez dodatkowych rozwiązań technicznych, nie jest możliwe zapewnienie wymaganych warunków środowiska wewnętrznego. 

W celu zapewnienia właściwych, ze względu na wymagania zdrowotne (określone dla ludzi) oraz konserwatorskie (określone dla przedmiotów zabytkowych), parametrów powietrza, pomieszczenia można rozpatrywać na trzy sposoby. Pierwszy sposób - kolekcja kontra obszary nie przeznaczone na zbiory, obszary ogólnie dostępne kontra obszary przeznaczone tylko dla personelu, obszary ''zanieczyszczone'' kontra obszary ''czyste''. Taki podział pomieszczeń pomaga wyodrębnić pomieszczenia charakteryzujące się różnymi wymaganiami dotyczącymi jakości i czystości powietrza, wielkości doprowadzanego strumienia powietrza zewnętrznego, strategii rozwiązania instalacji klimatyzacyjnych, itp. Podstawowym wymaganiem jest oczywiście zaprojektowanie oddzielnych instalacji klimatyzacyjnych (lub ich strefowanie) dla każdej z wymienionych grup pomieszczeń (o takich samych lub zbliżonych cechach i wymaganiach).

Chociaż często zdarza się, że podjęcie decyzji dotyczącej jakości powietrza wewnętrznego, szczególnie w przypadku kolekcji mieszanych, jest wynikiem kompromisu pomiędzy wieloma, wzajemnie sprzecznymi wymaganiami klimatycznymi w zakresie przechowywania i ekspozycji dzieł sztuki wykonanych z różnorodnych materiałów. Zdefiniowanie wymagań dla poszczególnych pomieszczeń ekspozycyjnych wynika bezpośrednio z przeznaczenia danego obiektu.

chiller a hałas

W dzisiejszych czasach, kiedy w ciągu każdych dziesięciu lat intensywność wytwarzanego hałasu wzrasta w niektórych krajach o kilka dB, zwalczanie i ograniczanie jego poziomu jest poważnym problemem technicznym. Równocześnie poziom hałasu wytwarzanego przez urządzenia klimatyzacyjne stał się jednym z podstawowych kryteriów określających ich jakość. 

Jednym z bodźców fizycznych, które dostarczają człowiekowi informacji o otaczającym środowisku są dźwięki. Są one odbierane przez człowieka za pośrednictwem narządu słuchu, który ma właściwości analizatora akustycznego o dużej selektywności. Dzięki temu umożliwia on rozróżnianie poszczególnych składników odbieranych sygnałów dźwiękowych. Gdy intensywność tych sygnałów jest zbyt duża, to mogą być one uciążliwe i przeszkadzają w pracy oraz wypoczynku czy pracy; wtedy są one nazywane hałasem. 
Hałas jest zjawiskiem fizycznym, które podlega określonym prawom, można go zatem nie tylko mierzyć, ale stosując odpowiednie rozwiązania i środki techniczne zmniejszać, a niekiedy całkowicie eliminować. 

Hałas emitowany przez wytwornice wody lodowej
Wysoki koszt pomieszczeń technicznych ( klimatyzatorni, wentylatorni)oraz trudności z zapewnieniem właściwego chłodzenia skraplaczy są przyczynami coraz szerszego zastosowania wytwornic wody lodowej ze skraplaczami chłodzonymi powietrzem i przystosowanymi do montażu na wolnym powietrzu (na dachach klimatyzowanych obiektów lub bezpośrednio na poziomie terenu). Jednak montaż takich urządzeń poza maszynownią wymaga uwzględnienia ich wpływu na otaczające środowisko, przy czym dotyczy to głównie hałasu, który może być szczególnie uciążliwy w okresie letnim. 
Wytwornice wody lodowej wytwarzają hałas zarówno o charakterze mechanicznym, jak i aeromechanicznym (szczególnie w przypadku, gdy skraplacze chłodzone są powietrzem). 
Źródłem hałasu mechanicznego są maszyny robocze stanowiące wyposażenie wytwornic wody lodowej (sprężarki, pompy i wentylatory); hałas o takim charakterze jest emitowany do otoczenia przede wszystkim przez obudowę, ramę fundamentową urządzenia, a także rurociągi. Hałas aeromechaniczny jest związany z przepływem powietrza przez łopatki wentylatora, skraplacz i otwory ssawny oraz tłoczny, przy czym poziom hałasu zależy przede wszystkim od prędkości obrotowej wirnika wentylatora i jego sprężu. 
Obecnie trwają intensywne prace konstruktorów klimatyzacji zmierzające do obniżenia poziomu hałasu, związanego z pracą wytwornic wody lodowej, do takiej wartości, która umożliwi ich montaż bez konieczności stosowania specjalnych ekranów akustycznych i obudów utrudniających obsługę i pogarszających osiągi energetyczne. Prowadzone są kompleksowe prace obejmujące zarówno podstawowe źródła drgań i związanych z nimi hałasów materiałowych, a także powietrznych (sprężarki i wentylatory), jak i pozostałe elementy wytwornic wody lodowej stanowiące wtórne źródła hałasu (ochrona bierna w postaci wibroizolatorów i wykładzin z materiałów dźwiękochłonnych). Ostatecznym efektem tych prac jest poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez wytwornice wody lodowej. Poziom tego ciśnienia, mierzonego zgodnie z normą ISO 3744 w odległości 1 m od wytwornicy w warunkach swobodnego pola akustycznego, jest obecnie jednym z podstawowych parametrów określających jakość urządzenia. 

Parametry akustyczne wytwornic wody lodowej 
Firma McQuay International ma szczególne osiągnięcia w produkcji wytwornic wody lodowej ze skraplaczami chłodzonymi powietrzem. Urządzenia te wyróżniają się wyjątkowo niskim poziomem emisji hałasu i jak wskazują wyniki analizy porównawczej (rys. 5) McQuay International jest światowym liderem w tej technologii wytwarzania klimatyzatorów i chillerów. 

 

Elastyczne połączenie sprężarki z przewodem tłocznym

stacja klimatyzacyjna

  Oferta firmy MASTERCOOL - producenta urządzeń serwisowych do układów chłodniczych i klimatyzacyjnych - obejmuje m.in. serię 8 modeli stacji napełniania o wydajnościach: 35, 47, 119 oraz 178 l/min. 
   Stacje obsługują czynniki chłodnicze: R 507, R 410A, R 407C, R 404A oraz R 134a  (po zmianie zestawu zaworowego i węży). Lekka, wytrzymała konstrukcja mieści wszystkie narzędzia potrzebne do szybkiego i wygodnego napełniania układów chłodniczych i klimatyzacyjnych. 
   Na każdy z modeli składa się: 
• elektroniczna waga programowalna Accu Charge II 
• rotacyjna pompa próżniowa, jedno- lub dwustopniowa, 
• aluminiowy zestaw zaworowy, do wyboru: cztero- lub dwudrogowy, wyposażony w zawory kulowe oraz manometry o średnicy 80 mm ułatwiające odczyt ciśnienia i temperatury, 
• komplet węży (2 x 150 cm, 1 x 90 cm). 

 

Funkcje:

• odzysk czynnika
• odprowadzenie oleju
• próżnia
• test szczelności
• napełnienie czynnikiem i olejem (jednoczesne).

Cechy:

• działa w trybie automatycznym, półautomatycznym oraz ręcznym
• najwyższa prędkość napełniania (120 kg/h), system o pojemności 10 kg czynnika napełnia w 5 minut)
• sprężarka o mocy 55kW (¾ HP)
• butla na czynnik o pojemności 40 litrów (30 kg czynnika)
• wszystkie miejsca dostępowe do obsługi lub konserwacji są łatwo i szybko dostępne
• metoda precyzyjnego dozowania oleju
• waga do butli o nośności 100 kg

Parametry techniczne:

• wydajność odzysku: 35 kg/h
• wydajność napełniania: 120 kg/h
• wydajność pompy próżniowej: 170 l/min.
• głębokość próżni: 0,033 mbar
• pojemność butli: 40 l (30 kg czynnika)
• nośność wagi: 100 kg
• filtr: 650 ccm
• moc sprężarki: 0,55 kW (3/4 HP)
• temperatura pracy: 5 – 45 oC
• w zestawie 2 węże serwisowe (3m), 2 szybkozłącza oraz adapter do butli 1/4"

sterowanie klimatyzacji

Wymagania stawiane systemom klimatyzacji średnich i dużych budynków są coraz wyższe. Oprócz cech takich jak najwyższa jakość, wydajność i energooszczędność, podstawowym kryterium jakie muszą spełniać nowoczesne systemy klimatyzacji jest możliwość ich centralnego sterowania oraz integracji z coraz powszechniej stosowanymi systemami zarządzania budynkiem. 
Firma Daikin oferuje do swoich zaawansowanych technologicznie systemów klimatyzacyjnych VRV oraz SKY AIR systemy centralnego sterowania, które mogą być wykorzystywane do różnych zastosowań w zależności od wielkości, rodzaju oraz metody sterowania zastosowanej w danym budynku. 
   Pierwszym, najprostszym w obsłudze kompaktowym sterownikiem centralnym z kolorowym ekranem dotykowym jest Inteligentny Sterownik (Intelligent Touch Controller) typ DCS302B61 (rys.1). Jest to sterownik przeznaczony do centralnego sterowania mniejszymi i średnimi systemami klimatyzacji VRV. Umożliwia on szczegółową kontrolę i monitorowanie do 64 grup jednostek wewnętrznych. Głównymi funkcjami realizowanymi za pomocą Inteligentnego Sterownika są: jednoczesne włączanie/wyłączanie wszystkich podłączonych jednostek wewnętrznych, włączanie/wyłączanie, ustawienia temperatury, zmiany trybów pracy, prędkości wentylatora i kierunku nawiewu powietrza oraz funkcja blokowania obsługi za pomocą indywidualnego sterownika w poszczególnych strefach lub grupach. Ponadto istnieje możliwość ustawienia dla poszczególnych grup lub stref rocznych harmonogramów pracy, monitorowania statusu pracy oraz wyświetlania historii pracy klimatyzatora. 

 
Inteligentny Sterownik 

 
Inteligentny Manager 

   Po połączeniu Inteligentnego Sterownika z Kartą Proporcjonalnego Podziału Mocy (DCS002A1) wykonywane będą obliczenia podziału mocy zużytej przez system klimatyzacyjny na poszczególne jednostki wewnętrzne. Zużycie energii pojedynczych jednostek wewnętrznych obliczane jest w zależności od wielkości danej jednostki, czasu pracy, otwarcia zaworu rozprężnego oraz liczby pulsów z licznika energii elektrycznej. 
   Kolejnym systemem centralnego zarządzania układem klimatyzacyjnym jest Intelligent Manager (rys. 2). Jest to zintegrowany system zarządzania budynkiem, który wykorzystuje niezależną, bardzo szybką metodę multi transmisji DIII-NET stosowaną w systemach VRV.

   Zastosowanie systemów centralnego sterowania podnosi znacząco komfort obsługi instalacji klimatyzacyjnej oraz stanowi potężne źródło oszczędności energii podczas eksploatacji budynku. Bogata oferta firmy Daikin w zakresie centralnych systemów nadzoru umożliwia ich aplikację praktycznie w każdym budynku, zaspokajając najwyższe wymagania użytkownika. 


Produkowany przez firmę PC THERM system pomiarowy jest zarządzany przez program komputerowy REJESTRATOR 7.0. Program ten umożliwia odczytywanie danych zapamiętanych w rejestratorach pomiarów B32. Rejestratory są wyposażone w zegary czasu rzeczywistego i mogą pracować niezależnie od komputera, który może być podłączany okresowo w celu odczytania zebranych pomiarów klimatyzacji. Czynność tę należy dokonywać na tyle często, aby nie powodować przepełniania się pamięci (pojemność ok. 16 000 odczytów z jednego urządzenia). B32 wyposażono w przekaźnik sygnalizujący konieczność odczytania pamięci. Program komputerowy może obsłużyć nawet 32 rejestratory B32.



Rys. 1. Ogólny schemat systemu pomiarowo-sterującego 

klimatyzacja VRV

Producenci systemów klimatyzacji VRV w znacznej większości opierają swoje układy o sprężarki inverterowe, które rozpowszechnione są również w klasie urządzeń mono- i multisplit mniejszych mocy. Firma Samsung niemalże 10 lat temu postawiła w tej dziedzinie na nową wtedy technologię firmy Copeland, z użyciem której powstał system typu klimatyzacji VRV o nazwie DVM (Digital Variable Multi). Nazwa systemu związana jest z zastosowaną sprężarką DVI Digital Scroll o pełnej regulacji wydajności w zakresie 10÷100%.
Decyzja związana z wyborem rodzaju urządzeń zastosowanych w instalacji klimatyzacji dla budynku wiąże się z koniecznością przeprowadzenia analizy nie tylko ekonomicznej, ale także analizy technicznej zastosowanego rozwiązania i związanych z tym aspektów funkcjonalnych. Wielu producentów klimatyzacji chwali swoje rozwiązania i jest zdecydowana popierać modele instalacji często bez dania możliwości inwestorowi wyboru w oparciu o racjonalne argumenty. Pytanie widniejące na początku tego artykułu brzmi prowokująco aczkolwiek każdy może wypowiedzieć swoje zdanie oparte bądź o swoje osobiste doświadczenia, bądź opinie wyrażane przez "trzecie" strony. Moim zdaniem, ciekawym jest spojrzenie od strony funkcjonalnej, które być może pokazuje sedno przytoczonych wyżej rozwiązań. 
   Otóż systemy super multi nazywane dalej systemami klimatyzacji VRV - zmienna ilość przepływającego czynnika (freonu) chłodniczego - są systemami powstałymi w kraju kwitnącej wiśni i nie bez przyczyny są tam najbardziej popularne, bardziej od rozwiązań wody lodowej chociaż, jak niektórzy przytaczają, głownie z przyczyny potrzeby stosowania niezamarzającego medium w instalacjach klimatyzacji wodnych i obawy przed zalaniem pomieszczeń w razie przecieku. 
   VRV nie potrzebuje pomp obiegowych, zbiorników buforowych, odpowietrzników, a ciężar instalacji z rur miedzianych jest znikomy w porównaniu do rur stalowych. Wprawdzie i rurociągi z tworzyw sztucznych posiadają te cechy, ale dobrze zrobiona instalacja z rur miedzianych ma walory pozwalające na długoletnie bezobsługowe użytkowanie. 
   Oczywiście argumentem przemawiającym za instalacjami freonowymi jest także aspekt długowieczności freonu jako medium chłodzącego i jego odporność na zamarzanie - jest to częsty argument dostawców promujących swoje urządzenia - instalacje freonowe można spokojnie zostawić bez zasilania energetycznego. I trudno temu zaprzeczyć, chociaż z instalacjami freonowymi wiąże się także kilka podstawowych problemów. Pierwszy z nich uważany za rozwiązany, aczkolwiek serwis dalej sygnalizuje sporadyczne problemy, jest to dystrybucja i powrót oleju. Rozwiązanie znaleziono w unikalnej, a w zasadzie specyficznej budowie sprężarek chłodniczych, gdzie tylko niewielka ilość oleju, w przeciwieństwie do innych konstrukcji, migruje w układ freonowy dzięki temu, iż lustro oleju nie styka się z cieczą freonu, odpowiadająca za migracje kropel oleju z misy olejowej sprężarki. Także idealne skonstruowanie modułu skraplającego z zachowaniem prawidłowych proporcji między warunkami ssania i tłoczenia spowodowało, iż systemy VRF cieszą się dużą żywotnością i problem olejowy, tak często spotykany w niedomagających systemach chillerów, nie ma tu miejsca. Pojedyncze systemy VRV, z jedną jednostką zewnętrzną perfekcyjnie realizuje swoje funkcje w pełni kontrolując gospodarkę olejową, ale sprawa przestała być tak prosta dla instalacji, w której zastosowano modułowe jednostki zewnętrzne zwiększając moc chłodniczą całego zespołu. 
   Pomimo tych argumentów wydaje się, iż to nie systemy wodne, a systemy VRV starały się dopasować i prześcignąć rozwiązania oparte o system wody lodowej. Widać to zwłaszcza w podkreślanych przez producentów klimatyzacji VRV cechach charakterystycznych ich produktów, a które to cechy już od dawna stały się standardami dla instalacji opartych o wodę lodową. Są to między innymi: 
• prostota i łatwość montażu, 
• szeroka dostępność materiałów montażowych, 
• duża tolerancja dla ewentualnych błędów doborowych, 
• szeroka gama urządzeń podłączanych do instalacji, 
• zakres pracy, 
• zautomatyzowanie wszystkich funkcji z cechami typowymi dla BMS, 
• używanie kompatybilnego sposobu komunikacji między urządzeniami, 
• zbilansowanie dystrybucji energii cieplnej i chłodu w instalacji. 
   Elementem dotychczas nie poruszonym jest także aspekt bezpieczeństwa dla ludzi - dotyczy to zwłaszcza instalacji klimatyzacji w budynkach hotelowych i użyteczności publicznej. Parametry pracy, emitowanego hałasu i spójność instalacji wskazuje na możliwość stosowania systemów freonowych zamiennie dla instalacji wodnych, aczkolwiek nadal pozostaje nie rozwiązany problem emisji freonów w przypadku wystąpienia przecieku w pomieszczeniu w którym przebywają ludzie. Oczywiście producenci systemów klimatyzacji VRV stosują elementy odcinające wypływ freonu w przypadku awarii rurociągu, a także sygnalizatory przecieku freonu, ale nadal wydaje się, iż w przypadku awarii systemu wody lodowej łatwiej jest z taką awarią sobie poradzić w krótkim czasie. Awaria systemu freonowego zawsze skutkuje koniecznością wyłączenia całości lub części instalacji na okres naprawy, gdy tymczasem system wodny może być wytłaczany odcinkowo. Dochodzi tutaj także możliwość zastosowania dla odcinków systemów wodnych elementów śledzących wycieki medium, co powoduje, iż argument awaryjności instalacji systemu wodnego ma charakter destrukcji raczej znikomy, a reanimacja systemu może być dokonana w krótkim czasie niewielkim nakładem finansowym ze strony użytkownika bądź instalatora, gdy mówimy o okresie gwarancji. 
   Nie bez znaczenia są również fakty związane z wybuchowością freonów przy określonych stężeniach z powietrzem, co zostało sygnalizowane w biuletynach producentów już kilka lat temu.