niedziela, 29 maja 2011

klimatyzacja w obiektach zabytkowych

Na stan zachowania zbiorów gromadzonych, przechowywanych i udostępnianych w muzeach, archiwach wpływ mają bardzo różne czynniki, a skutki ich oddziaływania kumulują się przez lata. Stan zachowania zbiorów zależy w dużym stopniu od warunków klimatu wewnętrznego, w którym są przechowywane: temperatury i wilgotności względnej powietrza, stężenia zanieczyszczeń gazowych (takich jak np. dwutlenek siarki i tlenki azotu) oraz pyłowych w powietrzu wewnętrznym, sposobu oświetlenia i stopnia naświetlenia. Na ich stan ma wpływ także indywidualna odporność przedmiotów na oddziaływanie wszystkich czynników zewnętrznych. I tak na przykład stary druk z XVII wieku jest w obecnych czasach trwalszy od książki wydrukowanej np. pod koniec XIX wieku, mimo że jest od niej o 200 lat starszy. Zjawisko to jest skutkiem wykonania starego druku po prostu z  lepszych materiałów. W połowie XIX wieku do produkcji papieru jako źródła włókien zaczęto stosować drewno, czego konsekwencją było zmniejszenie odporności papieru na czynniki zewnętrzne, a do zaklejenia papierów zaczęto używać kalafonii, co prowadziło do zakwaszania papieru . 

A zatem rozważając wpływ środowiska na przechowywane zbiory, trzeba także brać pod uwagę ich specyficzne, indywidualne cechy, jak również ich ''życiorys'', czyli m.in. sposób ich użytkowania, przechowywania w ciągu całego okresu ich istnienia, gdyż zdarza się, że przedmiot przeniesiony do środowiska, zdawałoby się na podstawie wiedzy konserwatorskiej, dla niego optymalnej, a przechowywany uprzednio przez wiele lat w warunkach odmiennych, źle reaguje na zmianę klimatu, temperatury, oświetlenia ulegając degradacji.

Ze względu na różne zalecenia dotyczące jakości i czystości powietrza wewnętrznego, pomieszczenia muzealne, archiwa i biblioteki można podzielić na dwie podstawowe kategorie (tabela 1). Jedną z nich tworzą grupy pomieszczeń, w których wymagania dotyczące powietrza są określane w oparciu o komfort cieplny przebywających w nich osób. Drugą grupą są pomieszczenia, w których wymagania klimatyczne są ściśle związane z optymalnymi warunkami przechowywania przedmiotów. Poza koniecznością zapewniania dziełom sztuki jakości i czystości powietrza sprzyjającym ich przechowywaniu i ekspozycji, kolejnym problemem jest konstrukcja i wykończenie budynku, w którym się one znajdują. Często się bowiem zdarza, że w budynku, w którym są przechowywane zbiory, bez dodatkowych rozwiązań technicznych, nie jest możliwe zapewnienie wymaganych warunków środowiska wewnętrznego. 

W celu zapewnienia właściwych, ze względu na wymagania zdrowotne (określone dla ludzi) oraz konserwatorskie (określone dla przedmiotów zabytkowych), parametrów powietrza, pomieszczenia można rozpatrywać na trzy sposoby. Pierwszy sposób - kolekcja kontra obszary nie przeznaczone na zbiory, obszary ogólnie dostępne kontra obszary przeznaczone tylko dla personelu, obszary ''zanieczyszczone'' kontra obszary ''czyste''. Taki podział pomieszczeń pomaga wyodrębnić pomieszczenia charakteryzujące się różnymi wymaganiami dotyczącymi jakości i czystości powietrza, wielkości doprowadzanego strumienia powietrza zewnętrznego, strategii rozwiązania instalacji klimatyzacyjnych, itp. Podstawowym wymaganiem jest oczywiście zaprojektowanie oddzielnych instalacji klimatyzacyjnych (lub ich strefowanie) dla każdej z wymienionych grup pomieszczeń (o takich samych lub zbliżonych cechach i wymaganiach).

Chociaż często zdarza się, że podjęcie decyzji dotyczącej jakości powietrza wewnętrznego, szczególnie w przypadku kolekcji mieszanych, jest wynikiem kompromisu pomiędzy wieloma, wzajemnie sprzecznymi wymaganiami klimatycznymi w zakresie przechowywania i ekspozycji dzieł sztuki wykonanych z różnorodnych materiałów. Zdefiniowanie wymagań dla poszczególnych pomieszczeń ekspozycyjnych wynika bezpośrednio z przeznaczenia danego obiektu.

czwartek, 5 maja 2011

chiller a hałas

W dzisiejszych czasach, kiedy w ciągu każdych dziesięciu lat intensywność wytwarzanego hałasu wzrasta w niektórych krajach o kilka dB, zwalczanie i ograniczanie jego poziomu jest poważnym problemem technicznym. Równocześnie poziom hałasu wytwarzanego przez urządzenia klimatyzacyjne stał się jednym z podstawowych kryteriów określających ich jakość. 

Jednym z bodźców fizycznych, które dostarczają człowiekowi informacji o otaczającym środowisku są dźwięki. Są one odbierane przez człowieka za pośrednictwem narządu słuchu, który ma właściwości analizatora akustycznego o dużej selektywności. Dzięki temu umożliwia on rozróżnianie poszczególnych składników odbieranych sygnałów dźwiękowych. Gdy intensywność tych sygnałów jest zbyt duża, to mogą być one uciążliwe i przeszkadzają w pracy oraz wypoczynku czy pracy; wtedy są one nazywane hałasem. 
Hałas jest zjawiskiem fizycznym, które podlega określonym prawom, można go zatem nie tylko mierzyć, ale stosując odpowiednie rozwiązania i środki techniczne zmniejszać, a niekiedy całkowicie eliminować. 

Hałas emitowany przez wytwornice wody lodowej
Wysoki koszt pomieszczeń technicznych ( klimatyzatorni, wentylatorni)oraz trudności z zapewnieniem właściwego chłodzenia skraplaczy są przyczynami coraz szerszego zastosowania wytwornic wody lodowej ze skraplaczami chłodzonymi powietrzem i przystosowanymi do montażu na wolnym powietrzu (na dachach klimatyzowanych obiektów lub bezpośrednio na poziomie terenu). Jednak montaż takich urządzeń poza maszynownią wymaga uwzględnienia ich wpływu na otaczające środowisko, przy czym dotyczy to głównie hałasu, który może być szczególnie uciążliwy w okresie letnim. 
Wytwornice wody lodowej wytwarzają hałas zarówno o charakterze mechanicznym, jak i aeromechanicznym (szczególnie w przypadku, gdy skraplacze chłodzone są powietrzem). 
Źródłem hałasu mechanicznego są maszyny robocze stanowiące wyposażenie wytwornic wody lodowej (sprężarki, pompy i wentylatory); hałas o takim charakterze jest emitowany do otoczenia przede wszystkim przez obudowę, ramę fundamentową urządzenia, a także rurociągi. Hałas aeromechaniczny jest związany z przepływem powietrza przez łopatki wentylatora, skraplacz i otwory ssawny oraz tłoczny, przy czym poziom hałasu zależy przede wszystkim od prędkości obrotowej wirnika wentylatora i jego sprężu. 
Obecnie trwają intensywne prace konstruktorów klimatyzacji zmierzające do obniżenia poziomu hałasu, związanego z pracą wytwornic wody lodowej, do takiej wartości, która umożliwi ich montaż bez konieczności stosowania specjalnych ekranów akustycznych i obudów utrudniających obsługę i pogarszających osiągi energetyczne. Prowadzone są kompleksowe prace obejmujące zarówno podstawowe źródła drgań i związanych z nimi hałasów materiałowych, a także powietrznych (sprężarki i wentylatory), jak i pozostałe elementy wytwornic wody lodowej stanowiące wtórne źródła hałasu (ochrona bierna w postaci wibroizolatorów i wykładzin z materiałów dźwiękochłonnych). Ostatecznym efektem tych prac jest poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez wytwornice wody lodowej. Poziom tego ciśnienia, mierzonego zgodnie z normą ISO 3744 w odległości 1 m od wytwornicy w warunkach swobodnego pola akustycznego, jest obecnie jednym z podstawowych parametrów określających jakość urządzenia. 

Parametry akustyczne wytwornic wody lodowej 
Firma McQuay International ma szczególne osiągnięcia w produkcji wytwornic wody lodowej ze skraplaczami chłodzonymi powietrzem. Urządzenia te wyróżniają się wyjątkowo niskim poziomem emisji hałasu i jak wskazują wyniki analizy porównawczej (rys. 5) McQuay International jest światowym liderem w tej technologii wytwarzania klimatyzatorów i chillerów. 

Rozmiar: 72619 bajtów 

Elastyczne połączenie sprężarki z przewodem tłocznym

Rozmiar: 28740 bajtów